De omweg

 

Als lezen een vlucht is

wordt schrijven een thuiskomst,

als daarbuiten koud aanvoelt

kom binnen en warm je aan jezelf

 

een open haard

een gedekte tafel met drie stoelen

vlei je neder

 

tussen wie je ooit

en nooit

zal worden

 

zij houden je elk een spiegel voor

je kijkt links noch rechts

onzichtbaarheid is op je lijf geschreven

 

je aarzelt

kwijnt weg

beseft te goed…

elke keuze ontneemt je een ander ik

een andere weg naar huis toe

 

je blik reikt verwoed vooruit

je staat recht

en sluit de voordeur zachtjes achter je

 

 

 

De binnenweg

 

 

De binnenweg kronkelt om je heen,

blijft je volgen

als de schaduw

van een ander…

huiswaarts

 

de haard smeult na

de tafel maagdelijk

de twee gasten onbewogen

en toch is er iets veranderd…

 

bevroren als de nacht

sta je daar

je ziel, een open boek

je geest, codetaal

je hart, een orgaan

 

het vuur dooft

de kamer verdwijnt

je wordt eindelijk zichtbaar

 

 

Ver weg

 

 

Laten we gaan

andere oorden en haarden

je echo tegemoet

gemoed

moed

.

 

een mens binnenstebuiten is de anderen

en jij

bent de spiegel

waarin ze veranderen

afdalen naar nooit

verdwalen in ooit

hun binnenweg tegemoet

gemoed

moed

.

 

Geven

is nemen

is leven

en jij doet net hetzelfde